Hadewijch

(Om een indruk te krijgen van de rijmbrieven volgt hier een korte impressie.
Werkvertalingen door Adrie Lint)

De eerste rijmbrief is geschreven aan een ”joncffer” (1,107) voor wie Hadewijch een zekere bewondering heeft. De vrouw weet meer van minne dan Hadewijch. Zij schrijft aan deze jonge vrouw, op verzoek van deze vrouw zelf. Deze lange brief gaat over de natuur van de minne. Hadewijch begint met een simpele groet, en tegelijk ook een klinkslag die ontvanger of lezer ter harte mag nemen:
(1,1) God zij met u: want in mijn groeten mag u geen enkele deugd ontmoeten.
Hadewijch begint vanuit haar bescheiden plaats. Het gaat immers niet om haar, maar om de mystieke opvattingen die zij van God heeft ontvangen. Niet haar werk, maar het werk van God staat centraal. In de regels klinkt een sterke nederige houding door, waarmee het leven benaderd wordt.
(1,41) Wie helemaal aan de minne wil toebehoren moet in alles minzaam zijn.
Die moet door minne geduld hebben met alle leed; zal zich moeten leren voegen naar alle dingen,
of ze nu licht zijn of zwaar, alsof ze van haar eigen waren. Lees verder →