Misschien is het wel de combinatie van haar poëtische talenten, van haar passie en van haar mystieke aanvoelen die Hadewijch tot een inspirerende vrouw maakt voor veel kunstenaars. Misschien ook wel omdat er zo weinig over haar persoon bekend is dat zij zo blijft fascineren.

En haar teksten ontroeren, treffen, inspireren. Vele kunstenaars hebben haar werken dan ook gebruikt als een creatieve inspiratiebron. Van schilderkunst tot muziek en dans, van groots en professioneel tot bescheiden en heel persoonlijk. Op deze website vindt u een aantal voorbeelden daarvan.

Opvallend blijft dat er de persoon Hadewijch bijna niet is uitgebeeld. Waar je van andere religieuze leidsvrouwen (zoals Maria Magdalena, Teresia van Avila, Hildegard, enz.) eindeloos veel verbeeldingen kunt vinden, bestaan er van Hadewijch zo goed als geen.

Dit mozaïek heeft Henk Hilterman gemaakt In de St. Bavo kathedraal van Haarlem (1989). Het is een van de figuren in de eregalerij boven het priesterkoor. Naast Hadewijch zijn de volgende personen vereeuwigd: Titus Brandsma, Liudger, Relindis, Jan van Ruusbroec, Thomas van Kempen, Reinald van Eymeren, Petrus Canisius, ‘Haarlems Klopje’, Peerke Donders, Kaatje Dierickx, Edith Stein en ‘een naamloos ouderpaar’.

Hadewijch op een glasschildering door Fritz Roderburg (uit: Van Mierlo, 1926).

Fake…

Diverse afbeeldingen die op het internet met Hadewijch worden vereenzelvigd zijn (helaas) niet echt. Vaak zijn het fraaie verbeeldingen van religieuze vrouwen uit de Middeleeuwen. Zo ook de afbeelding op de homepage van deze website. Het is een onbekende miniatuur uit een Middeleeuws handschrift van een “lezende vrouw”.

Eveneens veel gebruikt is een beeltenis uit de kathedraal van Chartres: een onbekende vrouw. Deze beeltenis was de cover van de Strofische gedichten, vertaald door prof E. Rombauts en N. de Paepe, uitgegeven bij Tjeek Willink, Zwolle, 1961. Het is een detail in het noordportaal uit de 13e eeuw (Foto Houvet).

Deze afbeelding komen we ook regelmatig tegen wanneer Hadewijch genoemd wordt. Het is de graftombe van Eleonora van Aquitanië, een andere beroemde vrouw uit de Middeleeuwen (1122-1204). Zij was de enige vrouw in de geschiedenis die koningin van Frankrijk en van Engeland was. Ze zette haar kinderen en kleinkinderen op belangrijke Europese tronen, ze ging op kruistocht en was beschermvrouwe van troubadours en ‘hoofse liefde’.

Schilderij van Robert Campin uit 1435. Dit portret is onderdeel van een tweeluik: een man en een vrouw uit Doornik, waar Robert Campin werkte (The National Gallery, London).