Psallentes zingt Hadewijch: Ay, in welken soe verbaerd de tijt (Mariae praeconio)

Ay, in welken soe verbaerd de tijt,
en es in al die werelt wijt
Dat mi gheven mach delijt,
dan: verus amor.

Ay minne, op trouwe, want gi al sijt
miere zielen joie, mier herten vlijt,
ontfaermt der noet, siet ane den strijt;
hort cordis clamor

Ay, wat ic mijn wee roepe ende clage,
de minne doe met mi hare behaghe;
ic wille hare gheven alle mine daghe
laus et honor.

Ay, minne, ocht trouwe u oghe anezaghe!
Want mi maect coene dat ics ghewaghe.
Want mi ierst op uwe hoghe staghe
uwe traxit odor.

Ay, minne, ja ghi, die nie en loghet,
want ghi mi toenet in der joghet
daer ic na quele. Want ghijt vermoghet,
sijt medicina.

Ay ja, minne, ghi die als sijt voghet,
ghevet mi om minnen dies mi meest hoghet,
want ghi sijt moeder alre doghet,
vrouwe et regina.

Ay, weerde minne, fine puere,
wan siedi ane hoe ic gheduere?
Ende sijt in minen bettere suere
condimentum.

Ay, ic dole te swaer in de avonture.
Mi sijn alle andere saken suere.
Volghevet mi, minne, uwe hoghe nature
sacramentum.

Ay, ben ic in vrome ocht in scade,
si al, minne, bi uwen rade.
Uw slaghe sijn mi genoech genade
Redemptori.

Ay, wadic gewat, clemme ic op grade,
bennic in honger ochte in sade,
dat ic u, minne, genoech voldade,
bene mori.