In het één worden met God blijft men zichzelf

Een kort briefje geschreven aan ‘lieve kind’. Wie het moge zijn, weten we niet. Maar het briefje is bewaard voor ons!

[1] Mijn lieve kind, God laat je weten wie hij is en hoe hij omgaat met zijn dienaren en vooral met zijn dienaressen. Hoe hij je opneemt in hem, want in de diepte van zijn wijsheid zal hij je leren wat hij is. En hoe wonderlijk lekker de ene geliefde in de andere woont en zo door en door in de andere blijft, dat geen van beiden zichzelf nog onderkent.

[8] Maar zij genieten onderling van elkaar; mond in mond, hart in hart, lichaam in lichaam en ziel in ziel. Een heerlijke goddelijke natuur vloeit door hen beiden heen. In elkaar zijn zij beiden één en tegelijk blijven zij helemaal zichzelf. Ja dat blijven zij.

Hadewijch schrijft hoe God haar opgenomen heeft in hem. Blijkbaar gaat het om een heerlijk gevoel, want het smaakt “soeteleke”. Voor haar is het een lichamelijke ervaring, die zij ook met al haar zintuigen voelt. Wanneer zij verenigd wordt met God in de minne, vloeit een goddelijke natuur door hen beiden heen. Wat daarbij opvalt is dat de mystieke eenwording voor Hadewijch dus niet betekent dat haar eigen persoon, haar eigen zelfstandigheid verloren gaat. In de innige vereniging blijven zij ook zichzelf.

© Vertaling Adrie Lint. Nummers verwijzen naar versregels van originele handschrift. Een nadere toelichting of uitleg wordt cursief aangegeven.